Żyjący w Puszczy Jaćwingowie nie byli jej jedynymi mieszkańcami. Nawet dziś, chodząc po lasach, trzeba być uważnym. Ponoć wciąż tu jeszcze mieszkają mary, zmory i wilkołki!

Obrzędy weselne na Mazurach trwały wiele dni. Przenosiły się z domu panny młodej pod karczmę, stamtąd do kościoła, potem znowu pod karczmę i wreszcie do domu weselnego,

Dzieci na dawnych Mazurach i Warmii nie miały zbyt wielu zabawek. Najczęściej były to drewniane zabawki wystrugane przez ojca albo szmaciane lale uszyte przez matkę.

Któż z nas kiedyś nie marzył o odnalezieniu ukrytych skarbów? By je znaleźć, trzeba było mieć nie lada szczęście. Ale potrzebne było coś więcej –

Jeziora, obok lasów, to prawdziwy skarb Mazur. Dawały schronienie przed obcymi i wytchnienie od upału. Zapewniały wilgoć okolicznym polom, ale przede wszystkim

Chlebem powszednim ubogich Mazurów były ziemniaki i wódka. Wymieszany pół na pół spirytus z wodą był napojem tak powszechnym, że spożywały go nawet dzieci.

Świadomość korzeni i szacunek dla dziedzictwa są miarą człowieczeństwa. Są niczym źródło dla rzeki. Zaskakująca pamięć o Prusach przetrwała w rodzinie starego

Pruskie baby. Tajemnicze kamienne posągi, które są reliktami wczesnośredniowiecznej kultury Prusów. Przetrwało ich może ze dwadzieścia.